ზოგადად, ჯოკერის ცხოვრება ფასდება მხოლოდ დასასრულით. პროცესის ბოლოს თქმული შთამბეჭდავი ხუმრობით, რომელიც მანამდე ჯერ არავის შეუთხზავს. აზრს მოკლებულია შენი პირველი შუტკა, მთავარია რას იტყვი ბოლოს. და მტანჯველია სწორედ იმ მომენტის მოლოდინი როცა ყველაფერი უნდა დამთავრდეს. როცა უნდა შეთხზა შენი ბოლო კომედია და მომღიმარა სახეებს უკანასკნელად მოარიდო მზერა. რთულია ლამაზად წასვლა, ელეგანტურად გასვლა დარბაზიდან. Read the rest of this entry »
მესაფლავე 