მის გულში სხვანაირად თოვს, მის გულში სხვანაირმა იცის ზამთარი… თბილ სახლში დაბრუნდება, ოღონდ მერე, ჯერ ქარბუქში სურს ხეტიალი. ბავშვური წყენა სულს უკაწრავს, სიამაყეს არ სჩვევია პატიება. ღამეს ელის, მარტოობის ეძებს ადგილს. არ უვლია უცხო გზაზე, დედის კალთას მიჩვეული. ცივი მზერაც ყალბად მალავს მშიშარა გოგოს მწარე ცრემლებს. სითბო უნდა, არა სახლის, სხვანაირი თბილი კუთხე. მეგობარი, ძალზე ახლო. მოსაყოლად კარგის, ცუდის… Read the rest of this entry »
კარგი რამ
მესაფლავე 